Siz hiç yanımadığınız bir insanin acısını yaşadınız mı ? Nekadar traji - komik değil mi ? Sıradan bir ofis günü bir sürü yetişmesi gereken iş , bağırıp çağıran insanların olduğu ve bir çocumuzun burada ne ne işim var dediği klasik bir ofis . Azıcık olsun dağılmak için e mail kutumu açtım... Çok sevdiğim bir dostumun cici karısından üzücü bir e mail aldım , hiç tanımadım arkadaşı Esra'nın köpeği ölmüş.... Ben Esra'yı tanımıyorum - Beno'yu da tanımıyorum. Ama Ceyda çok güzel yazmış duygularını. Hangimiz yaşamadık ki bir çok insan bize de demedi mi ?
" bu kadar ağlama canım altı üstü bir köpek"
" yenisini alırsın "
" demek 6 yaşındaydı, zaten ölecekti "
bu aptal cümleler daha çok çoğaltılabilir. Benim anlamakta zorlandığım orada bir iş arkadaşı ağlarken nasıl bu kadar duygusuz oluyor insanlar. Çoğu zaman daha bebecikken alıp koynumuzda büyüttüğümüz canlı sadece bir köpek ! olamaz. Öldüğünde ise asla ama asla yenisi alınarak acısı dindirilemez. Acaba insan çocuğu öldüğünde de yenisini yapıp acısını dindirebilirmi ki Esra yeni bir köpek alıp güle oynaya evine dönebilsin ?
Tanımadığım halde Esra ya e mail attım . İçi yanıyor bu da doğal. Ona barınağımızdan bahsettim , web üzerinden inceledi , zamansızda olsa ufacık bir virüs soktum kanına sanırım. Müsait olduğu bir pazar ( Sanırım bu pazar ) Beno' ya yeni aldığı mamayı getirmek ve Beno'nun ruhunu mutlu etmek istiyor. Ona barınağımızdaki 1700 dostumuzdan bahsettim , gelip onları görürse Beno için ne kadar büyük iyilikler yaptığını daha da anlayak . Eğer bir gün yeniden bir dost edinmek istersen bunu kesinlikle bizimkiler arasından seçecek , söz verdi.
Umarım benzer bir acıyı hiç birimiz , hiçbir zaman yaşamayız. Zaman her acının ilacı. Geçmeyecek ama şiddeti dinecek. Beno hep kalbinde yaşıyacak.
Sevgiler
Tolga ÖZTORUN
tolgaoztorun@yahoo.com
29 Eylül 2005
Bu köşeye yazılarınızı göndermek için
meralolcay@mynet.com