EMOŞ’A VEDA
Az evvel telefonum çaldı. Sevdiğim bir arkadaşım ağlıyor. Ne olduğunu anlamaya çalışırken ağzından çıkanlar ben dehşete düşürdü.
Kısacık sürede yaşlı, genç herkesin sevgisini kazanan Emoş’umuz ölmüş. Ne denir bilemedim ama bence camiamızdan geçen en özel isimlerdi Emine Atik.
Bir veda yazısı yazmak için açtım bilgisayarımı. Ben ekrana bakıyorum, ekran da bana bakıyor.
Şimdi neden özeldi Emine diyecek olursanız. Biz kocaman insanların yapamadığını yaptı ve herkes ile dost olmayı başaran tek insandı. Bizler hepimiz birbirimiz için bir şeyler söyler, birbirimize küserken o hepimizin gönlünü çalmayı başardı.
Hayvan korumacılığın bedende değiş, kalpte olduğunu bize ispatladı.
Ezber’in DVD sini kendi imkânları ile kopyalayıp Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde önüne gelen bakana dağıttı.
Her Cuma günü bana gazete kupürleri yollayarak radyo programı için beni mutlu etti.
Hep pozitif hali ile karşıladı hepimizi. Ve ansızın gitti… Biz kaldığımız yerden yürümeye devam ediyoruz ancak bir kişi eksik olarak.
Maalesef bizim durmak veya üzülmek için şansımız yok. Yolumuz uzun ve zorlu. Tek kişi kalsak bile mücadeleye devam etmek zorunda olduğumuz bir yol.
Üzerine ışık yağsın sevgili Emine Atik.
Gözün yine sokaktaki dostlarımızın üzerinde olsun…
Ağabeyin Tolga Öztorun