Bakımevi Koşulları Ve Köpeklerin Rehabilitasyonları

Ülkemizde binlerce sahipsiz köpeğin barındırıldığı bakımevleri yapı, koşullar ve hayvanlara yapılan muameleler bakımından birbirine benzemezler.

Bazıları, köpeklerin hiçbir gereksinimi düşünülmeden, adeta bir ölüm kampı tarzında tasarlanmış ve hayvanların gözden ırak öldürülmeleri için biçilmiş bir kaftan olarak hizmet verirler.

Bazılarında -ne yazık ki, çok azında- ise köpeklerin, sadece karınları doyurulmaz, aynı zamanda onların mutlu olması ve psikolojik gereksinimlerinin karşılanabilmesi için de uğraş verilir.

Genellikle köpeklerin sadece fiziksel gereksinimleri göz önüne alınarak, bazen de köpek hakkında kulaktan duyma birkaç şeyin dışında hiçbir şey bilmeyen kişilerce inşa ettirilen bakımevlerinde köpeğin psikolojik gereksinimlerinin hesaba katılmış olmasını beklemek elbette hayaldir.

Hatta, bu sitenin okuyucularını tenzih ederim, ama bazıları "Köpeklerin karınları doydu da sıra psikolojilerine mi geldi?" diye düşünebilir.

Ev şartlarında bakılan sahipli köpekler bile, uyum sağlayabilmek için atalarından kalıtımla aktarılan bir çok davranışı değiştirmek ve son derece doğal ve hatta gerekli olan dürtülerine hakim olmak zorunda kalır.

Bu durum şüphesiz, köpeğin psikolojisini zorlar ve hatta strese yol açabilir.
Ancak köpek, o müthiş uyum yeteneği ile söz konusu durumu aşabilir; yeter ki, anlayışlı ve onun yaşamı için sadece karnının doyurulmasının yeterli olmadığını bilen bir sahibi olsun.
Ya bakımevlerindeki köpekler?

Çok farklı ortamlardan getirilmiş, farklı geçmiş ve deneyimlere sahip, farklı ırk ve yaştaki köpeklerin bir arada tutulduğu bu ortamlar köpek psikolojisine ne kadar uygun olabilir? Onların bu koşullara adapte olabilmesi ve bu güçlükleri aşabilmesi için yanında kim vardır?
Bir çok bakımevinin adının rehabilitasyon merkezi olduğunu biliyoruz.

Peki bu uygunsuz ortamlarda köpekler nasıl ve kimler tarafından rehabilite edilebilir? Bırakın rehabilite etmeyi, bakımevine getirilen köpeklerin çoğunun sağlam olan ruhsal sağlığı burada bozulur.

Hemen hemen hiçbir yerde rehabilitasyon amaçlı bir çalışma görmediğimiz gibi, bakımevi açmaktaki amacın da bu olmadığını, bu sitenin okuyucusu çok iyi bilir.

Uzun bir süredir alışmış olduğu ortamından ve güçlü sosyal ilişkiler kurup yaşam için destek aldığı ve güven içinde yaşadığı sürüsünden ayrılarak, kendisi için bilinmezliklerle dolu bir yere hapsedilen köpekte neyin rehabilite edileceğini anlamak mümkün değildir.
Rehabilitasyon gerçeğinin tek istisnası gönüllü hayvanseverlerdir; bu köpekler için gönüllülerin sunduğu sıcak sevgiden daha iyi bir rehabilitasyon yöntemi yoktur.

Prof. Dr. Tamer Dodurka
Veteriner İç Hastalıklar ve Psikoloji Uzmanı