Önceleri sokaklarda hayvanlar gördüğümde üzülürdüm, ama bir o kadar da kötü şartlarda barındırılan “ kötü “ barınaklardaki hayvanlara daha çok üzülürdüm ve bu sebeple barınaklara gitmek istemezdim. Ta ki bir gün internette dolaşırken Yedikule Hayvan Barınağı’nın internet sitesini görene kadar. Siteye ilk girişimde çok etkilendim ve internet sitesinde yer alan hikayeleri okudukça, barınağa gitme isteğimde artmaya başladı. Aradan 1 ay geçti ve makarna,gazete,kumaş parçası vs. topladıktan sonra barınağa ilk ziyaretimi yapmak için yola koyuldum. Sanki 1.sınıfa yeni başlamış çocuklar gibi heyecanlıydım ama bir o kadar da kafamda soru işaretleri vardı. Acaba nasıl bir yer ? Gerçekten aradığım sevgiyi, ilgiyi bulabilecek miyim ? vb.. sorular beynimin bir köşesinde dönüp duruyordu. Ta ki barınak kapısından içeri adımımı atana kadar. Etrafta insanlar köpeklerle ilgileniyorlar, onları seviyorlar, köpekler mutlu, insanlar daha da mutlu.. İnanılmaz bir sevgi akışı oluyor ortada, oraya gittiğinizde sanki sevgi denilen soyut varlık canlanmış da havada rüzgar gibi dolaşıyor.. İnanamadım, 5 dakika önce beynimde dolaşan sorular yok olmuştu ve yalnızca bir şeyler yapmak istiyordum, hayvanları sevmek, onlarla ilgilenmek .. yalnızca bir şeyler yapmak.. Barınağa ilk adımımı attıktan itibaren sanki yıllardır oraya geliyormuşum gibi rahat hissetim çünkü gönüllüler etrafta, gelen ziyaretçileri tamamen saf ve temiz duygularla karşılıyor.. Tabi ben bekler miyim , hemen bir ufaklığın yanına gittim ve onu sevmeye başladım.. Bütün gün, bütün hayvanları tek tek sevdim, öptüm onlarla beraber oldum. Mükemmel, tarif edilemez bir duygu. Yemek saatinde elimden geldiğince yemekleri dağıtmaya yardım ettim ve daha sonrada temizlemeye. Yemek dağıtmak ve temizlik çok yorucu bir iş ama inanın o güzel canlılarla beraber olduğunuzda hiçbir şey anlamıyorsunuz.. Barınakta ki bir günümü böyle geçirdikten sonra, düzenli olarak hafta sonları barınağa gitmeye başladım. Her seferinde aynı duyguyu tattım ve tatmaya devam ediyorum. Sevgi. Sevginin Gücü..
Bugünden sonra hayvanlara olan bakış açım değişti ve Türkiye’de böyle bir barınak olabileceğini anladım. Beklemeyin, eğer bir yanınız “ bir gitsem ” diyor ise, size tavsiyem kesinlikle beklemeyin, gidin, görün, bütün bakış açınızın değiştiğini göreceksiniz. Buradaki hayvanlar o kadar mutlular ki, ne kadar terkedilmiş olsalar da, başlarından felaketler geçmiş olsa da burada bu kadar mutlu olmalarının tek sebebinin Meral Olcay ve Gönüllüler olduğunu düşünüyorum. Başta Sibel Abla ve Meral Abla olmak üzere, Banu Abla, Bilge Abla, Kadir ve Berkkan’a ellerini taşın altına koydukları için teşekkür ediyorum. İyi ki sizleri tanımışım..
Ve son olarak en başından beri dişini tırnağına takıp koşturan, evini, ailesini ve en başta kendini düşünmeden, hayatını bu hayvanlara adamış Meral Anneye teşekkür ediyorum.
İyi ki varsın Meral Anne..
Yedikule Hayvan Barınağı Gönüllüsü
Doğukan DAĞ