Merhabalar ,Bu hikayeye başlamadan önce tüm hayvan dostlarını ve dostları için bir şeyler yapmaya çalışanları gönülden kutluyorum.
Aslında benim bu güzellikle tanışmam tamamen bir tesadüftü. Arkadaşımda gördüğüm broşürün hayatımı bu kadar değiştirebileceğini nasıl bilebilirdim ki?
Tüm hayvanları özellikle de köpekleri çok seven biriyim.Broşürü görür görmez sitesi dikkatimi çekti.Hemen girdim;tanımaya çalıştım,bilgi edindim.Bir hafta boyunca elimden geldiği kadar bir şeyler hazırlayarak büyük bir heyecanla barınağa gittim.Daha önce hiçbir barınağı ziyaret etmedim.Ama genelde nasıl olduğunu,nelerle karşılaşıldığını internetten takip eden biriyim.Giderken aklımda acabalar,kim bilirler vardı.Ama daha içeri girmeden,kapıda anladım ki çok farklı bir yerdeyim.Etrafım çılgın gibi kuyruk sallayan,sevgi dolu bakan dört ayaklı dostlarla dolmuştu bile!İçeri girerken daha sabahın erken saati olmasına rağmen neşeyle ve zevkle çalışan arkadaşları görünce daha da şaşırdım.Her taraf mis gibi deterjan
kokuyordu.Kendisini sadece siteden tanıdığım Sayın Meral Olcay'ı bir koğuşta(Kaniş Villaları) tüm köpeklere sevgi seansı uygularken ve tek tek elleriyle beslerken gördüm.
Bizi görünce hemen ilgilendi,bürosuna buyur etti.Başladı koyu bir sohbet.Büroda da köpekler vardı; Mitsi,Fıstık,Meral ablaya aşık Havuç,yeni gelmiş felçli Wisky...Birde minderde yatan bir köpüş vardı.Onun akciğer kanseri olduğunu sahibini uyutulsun diye getirdiğini öğrendim.Ama Meral abla yemek yiyiyor,tuvaletini söylüyor yaşamak istiyorum diyor nasıl uyuturuz son zamanlarını en güzel şekilde geçirecek diyor.Ve o kadar işinin arasında onunla özel olarak ilgileniyor!
Öğlen yemek saatine kadar orada kaldım.Meral ablanın tek başına nasıl mücadele verdiğini,yeniliğe açık olup hep en iyisini yapmaya çalıştığını fark ettim.Çalışanların hayvanları seven,güler yüzlü insanlar olduğunu gözlemledim.Metin abiyle tanıştım.Gün içinde gelen gönüllülerle tanıştım,sohbet ettik.Bu arada her dostumuzun bir adı,bir hikayesi var.Meral abla hepsinin ismini biliyor her sevdiğimin hikayesini anlatıyor,bıkmadan meraklı sorularımı cevaplandırıyor.Her köpek kendi karakterine uygun koğuşta.Kavga yok,
gürültü yok ve hepsi sevgi için birbiriyle yarışıyor... Çünkü bu güzel canlıların tek istediği başlarının okşanması. Meral abla tek dileğim gönüllülerin çoğalması diyor.,insanların onlarla bir şeyler paylaşması.
Gitme vaktim geldiğinde zamanın bu kadar çabuk geçmesine şaşırıyorum.
Günün bittiğine üzülerek ama aldığım tarif edilemez huzurla bir daha geleceğim diyerek vedalaşıyorum.
Ve bir haftayı zor geçiriyorum.Hafta sonu tekrar tutuyorum Yedikule yolunu!Bu sefer daha iyi bir seçim yaparak eşofmanla gidiyorum tabi.
Bir hafta önceki kanserli köpüşün öldüğünü öğreniyorum ama üzülmüyorum.Çünkü son günlerini nasıl güzel ve huzurlu geçirdiğini kendi gözlerimle görmüştüm! Bu arada resimlerde gördüğünüz dünya güzeli canım FISTIKımı anlatmak istiyorum. Kendisini 2. gidişimde daha iyi tanıma fırsatı buldum.3 kere terkedilmiş ve psikolojisi bozuk olduğunu öğreniyorum Ama o kadar şirin ki bir anda aramızda tarif edilemez bir bağ oluşuyor.Barınağımızın tüm köpeklerini çok severim,gittiğimde ilgilenmeye sevmeye çalışırım hepsini.Ama FISTIK kızım benim için bambaşka oluverdi bir anda!
Artık onu görmeden bir hafta sonu geçirmek mümkün değildi.Meral ablanın anlattığı hamilik sistemini öğrenince FISTIK'ın hamisi oldum.Tüm yaz hafta sonları FISTIK'la mükemmel geçti. Sahile gittik,piknik yaptık... Hala güzel havalarda fırsat buldukça kızımla gezeriz
Anlatmaya çalıştığım tüm bu güzellikleri 10 aydır yaşıyorum.Bu güzellik anlatılmaz yaşamak lazım.Yedikuleli(!) olmak bir ayrıcalıktır.
Eğer sizde bir gün kafa dinlemek,huzur bulmak,karşılıksız sevgiyi doyasıya yaşamak isterseniz bu cennetin kapısı herkese açıktır unutmayın.Emin olun 2000 canlının sevilmeye,sevgilerini sunmaya o kadar çok ihtiyacı var ki onlarla geçireceğiniz her dakika büyük mutluluk onlar için ve bu size huzur olarak geri dönecek...
27.04.2006
Özlem AĞCA
YHB Gönüllüsü
Bu köşeye yazılarınızı göndermek için
meralolcay@mynet.com