BİZİ TAKİP EDİN
İSTANBUL, TURKEY
02 ARALIK 2007 / 13:14

Gönüllü bir ablanın barınaktaki ilk günü

İlk öncelerde köpek almak için ailemi ikna etmeye çalışıyordum.Taki annem bana Yedikule hayvan barınağını söyleyinceye kadar.İlk önce o kadar gitmek istememiştim açıkçası .Çünkü ben hala evimde bir köpeğim olsun istiyordum.Neyse zamanla barınağın internet sitesine girerek orayı tanımaya başladım ve gerçekten gidilmeye değer dedim içimden.

Ve işte o gün geldi çattı.Annemin çalıştığı şirket ve Meral teyzemin evi aynı binada.O cumartesi sabahı Merter'e annemlerin şirkete gittim.Meral teyze evden çıkınca alacaktı beni.Kalbim duracak gibiydi çokkkkk heyecanlıydım. Neyse Meral teyze beni aldı atladık arabaya gidiyoruz. Meral teyzenin arabası biraz arıza yapmış önce arabayı tamire bırakacak erken biterse bekleyecek erken bitmese taksiyle gidecektik. Saat 12 yi geçiyordu arabanın işi bitti. Yolda Meral teyze bıkmadan yorulmadan barınağı anlatıyordu benim isteğim üzerine bende pür dikkat onu dinliyordum.(anlatırken bile hala o heyecanı yaşıyorum J) Geldik barınağın kapısına . Sadece içerisi değil ki dışarısı da köpek dolu.

Neyse zar zor inebildim kapıdan girdim ve (Meral teyze ile girdiğimden de dolayı) hepsi üzerimize atlamaya başladı Meral teyze alışkın ama ben...

Girdik ilk olarak bade,mişa,efe ve dost tayfası karşıladı bizi daha önce hiç barınağa gitmemiştim ama (bunu tahmin etmek çok zor değil) 2 binden fazla köpek olan bi barınakta hiç koku olmadığını görüce şaşırdım dolayısı ile şaşkınlığımı gizleyemedim.Ayrıca kulübeler düzgünce dizilmiş, duvarlar karikatürlerle boyanmış cıvıl cıvıl bir yerdi burası.

Bir hışımla Meral teyzenin ofisine girdim aman Allah'ım birde ne göreyim burası dışardanda beter.Ama korkum yarım saat sürdü sürmedi sonra bi açıldım beni tutabilene aşk olsun J

Daha sonra havuç ,badi,leydi,çiço,dost.lusi.zıp zıp,mişa,efe derken hepsiyle tanıştık.

Gerçi Meral teyze olmasa biraz zordu benim o kapıdan girmem ama ...

Ama Yedikule'yi diğer barınaklardan ayıran en büyük özelliği gönüllü olması. Oraya gittiğim zaman o kadar mutlu oluyorum ki her gün gitmek istiyorum.

Köpek sevmeyenler köpekten korkanlar bu barınağa gelmeden karar vermesinler bence

Gidenler bilir aslında barınakta yemek dağıtmak temizlik yapmak ayrı bir zevk veriyor.Mesela ben evde yatak bile toplamam ama barınakta bi başka tadı oluyor yorulsam bile mutlu yorgunluk olduğunu anlıyorum ama artık şunu biliyorum oradaki köpekler beş değil on yıldızlı evlerinde çok mutlular .

Burada en büyük teşekkürü Meral teyze hak ediyor.Düşünsenize haftanın 7 günü sabah saat 9 akşam 8 derken bütün gününü köpekler için harcıyor başka böyle bir şeyin altından kaç kişi kalkabilirdi ki ? İnsanlar daha bir köpeğin sorumluluğunu alamazken barınağa terk ederken ya da sokağa atarken Meral teyze 2000 köpeğin sorumluluğunu üstleniyor.Kısacası öyle güzel bir yer ki.Yani ANLATILMAZ YAŞANIR diyorum ve herkesin barınağa gelmesini öneriyorum.

Tüm herkes ve barınaktaki 2000 köpeğin adına bende Meral teyzeye ve gönüllü çalışan herkese çok teşekkür ediyorum...

Saygılarımla.
Eda Ezgi Yıldız

22.06.2007

Bu köşeye yazılarınızı göndermek için meralolcay@mynet.com