Burak Baba

Daha evvelden internetten bulmuştum Yedikule Hayvan Barınağının web sitesini.

4 Ekim 2006 Dünya Hayvan Hakları günü ise Meral hanımın telefondaki tarifi yardımıyla barınağa geldim.Bir çuval mama ile birlikte tabiiki.O gün oldukça kalabalıktı,kapıda Gülcan anne karşıladı bizi,gelen herkese barınağın broşürünü dağıtıyordu.Girer girmez özel bir yer olduğu belliydi.Duvarlar çiçek resimleri ,süsler,yazılarla doluydu.Sanki çocuk yuvasına girmiştim.Sonraları anladımki Meral Anne köpekleri kendi çocukları gibi gördüğü için böyle yapmış.

İlerleyen günlerde gene gittim ve sonra düzenli olarak gitmeye başladım.Yavaş yavaş köpekleri tanımaya,isimlerini öğrenmeye başladım.Meral Anne hepsine bir isim vermiş.Hepsinin de bir hikayesi var,çoğu acıklı hikayeler.Her gecenin bir sabahı vardır derler.Onların sabahıda Meral Anne leri olmuş.YHB'na yolu düşen köpekleri ben şanslı köpekler olarak görüyorum.Sokakta yaşamaya çalışan köpeklerin hepsinden ve  de sahipli bir kısım köpekten daha iyi şartlarda yaşıyorlar.

Bu arada ihtiyaçların da neler olduğunu görmeye,ufak da olsa bir takım şeylere yardım etmeye başladım.Zaten yavaş yavaş alışveriş alışkanlığınızda değişiyor.Hangi alışveriş merkezine gitseniz acaba barınağa ne alabilirim diye bakıyorsunuz raflara.Mesela bayram tatilinde gittiğim ilçede pazar kurulmuştu.Otele gitmek için mecburen içinden geçmek zorundasınız.Otele geldiğimde elimdeki torbada çelik tabaklar vardı (yemek dağıtırken ihtiyaç oluyor,plastik olanları yiyor keratalar).

Barınağa gittiğim günlerde orta kısmın yemeklerini kendim dağıtıyorum.Karınlarını doyurmalarına dağıtarak da olsa vesile olmak çok büyük bir mutluluk benim için.Onların karnı doyunca sanki benimde doyuyor.

Birgün orta kısımda bir köpeği yerinde görmedim.Nerde olduğunu sorunca arka tarafa aldıklarını öğrendim,yeni gelenlere yer açmak için.İlk önce üzüldüm elimin altında değil diye. Yanından her geçişte seviyordum çünkü.Sonra iyiki arkaya gitmiş dedim.Çünkü şimdi zincirini takıp arkadaki büyük arazide istediğim gibi gezdiriyorum onu.Tabii bizle birlikte gelenlerle ufak bir sürü halinde geziyoruz.
Sırası gelmişken çok isteselerde evinde apartmanında çeşitli nedenlerle köpek besleyemeyenler,buraya gelip Meral hanımın göstereceği köpeklerden birinin hamisi olabilir.Evinde besliyemiyorsa,burada besler.İstediği zaman gelip sever ve ilgilenebilir.Burada yok efendim havladı,oraya pisledi,pis kokuyor,korkuyorum,iğreniyorum gibi sorunlarla karşılaşmazsınız.Gönüllülere zaman ve saat sınırlaması da yok :) (devamlı gelmek şartıyla ama !!).

Buradan köpekler ve köpekseverler adına bu imkanı sağladığı ve kapılarını bizlere açtığı için Meral Anne'ye çok teşekkür ederim.
Burak Baba