Canım Buğday'ım seni çok sevdim,senin ardından hiç üzülmeyeceğim,ağlamayacağım diyordum ama bunları yazarken bile gözyaşlarımı tutamıyorum.Sen kendi sessiz dünyan içinde gözlerin görmeden,kulakların duymadan her yanını deri tümörleri sarmış şekilde yaşarken bile sesini çıkarmadın bir sesini bile duyamadım Buğday'ım.
Kulaklarındaki problem için çok mücadele ettim,biraz olsun rahatla diye her bulduğum fırsatta seni yıkadım,temizledim,okşadım.O sessiz dünyanda bana bir yer verdiğine inanıyorum ve inanıyorum ki bugün vedalaşmak için beni bekledin çünkü ben barınağa geldikten 45 dakika sonrasında melek oldun.Ondan öncesinde seni kucağıma aldım sevdim,okşadım ben de seninle vedalaştım.Ayten anne ağzına kaşıkla su vermeye çalıştı ama sen gidiyordun, ben biliyordum.Nitekim seni yatağa koyduktan 10 dakika sonrasında gitmiştin.Seni bu şekilde sokağa terkedenlere ne diyebirim ki, sadece onları Allah'a havale edebiliyorum.
Bugün sen gittin, 2 tane Cocker geldi,biri senin gibi yaşlı 13 yaşında.Barınak dünyası böyle, biri gidiyor iki geliyor.Bu dünyaya alışmaya çalışıyorum ama hala içim çok çok acıyor,ama biraz olsun senin gilbiere faydam olduğuna inandığım için devam ediyorum.
Canım BUĞDAY'ım seni o yatakta gözlerim çok arayacak,seni çok özleyeceğim ama biliyorum ki artık huzur içindesin.O sessiz dünyanda bana yer verdiğin için sana teşekkür ederim,seni hiç unutmayacağım,rahat uyu benim yaşlı meleğim...
Seni çok seven annen,
Sibel Molu
Canım BUĞDAY'ım
11 Temmuz 2007
Bu köşeye yazılarınızı göndermek için
meralolcay@mynet.com