Takvimlerin Şubat'ın üçünü gösterdiği bir Cumartesi sabahıydı...
Hafta arasından ayarlamıştım kendimi bugünkü ziyarete...
Evimi paylaştığım bir kızım ve onbeşgün öncesinde birkaç çocuk tarafından işyerimin bahçesinden çalınan(!) bir de oğlum vardı ama yinede daha önceleri köpeklerden çok korkan biri olarak, bu kadar çok köpeğin olduğu bir yere gelmeye çekinmiş, arada sırada yaptığım akşam ziyaretlerinde ise barınağın içindeki ve dışındaki canları arabanın içinden seyredip, onlara uzaktan bisküvi dağıtmayı tercih etmiştim hep, ta ki o güne kadar.
Ve o gün tüm korkularımı ve çekincelerimi bir yana bırakıp barınağı ziyaret ettiğimde, içeriye adımımı attığım ilk dakikadan itibaren gördüğüm manzara beni öylesine duygulandırmıştı ki, daha önce gelmeye cesaret edemediğim için, içten içe kızmıştım kendime. Karşımda sadece kafalarının okşanmasından bile mutluluk duyan, bir parça sevgi ve ilgi görebilmek adına her türlü hareketi yapan bir sürü yaramaz çocuk vardı.
Onları teker teker sevmeye başladığımda, onlara sadece sevgimizi vermeyi, onlarla yediğimiz bir lokma ekmeği paylaşmayı becerebildiğimizde ne kadar sadık ve ne kadar uysal dostlara sahip olabileceğimizi düşündüm ve bir kez daha kızdım insanoğluna, hayatın karmaşası içerisinde, içlerinde olan bir parça insanlığı da hırslarına kurban edip, çocuk yüreklerini annelerinin kolları arasında bırakırken, iyi olan tüm duygulardan yoksun kalıp, yaşamı güzelleştiren olguları kaybettikleri ve çevredeki diğer canlılara yaşam hakkı tanımadıkları için.
Ve şuan biliyorum ki;
Onlar bizlerden çok daha şanslılar.
Çünkü bir parça sevgi ve bir lokma yemekle yetinip mutlu olabiliyorlar...
Onlar içlerindeki çocuk ruhunu hiçbir zaman kaybetmeyecek kadar masumlar...
Onlar riya nedir, yalan nedir, ihanet, hırs, para nedir bilmiyorlar...
Onların ihtiyacı olan tek şey, zapt ettiğimiz, kendi tekelimize aldığımız dünyada ki yaşam haklarına saygı.
Yapmamız gereken İNSAN olmanın verdiği tüm değerleri kullanıp, onlara gereken saygıyı göstermek!..Buket Özsanat
03.03.2007
Bu köşeye yazılarınızı göndermek için
meralolcay@mynet.com