Merhaba sevgili hayvandostlarım...
Hepinizin beni tanıdığınızı sanıyorum... Ben de annem gibi bir dert ablasıyım...Yıllardır annemin gazetedeki köşesini devralmış, sürdürüyorum...Ancak hayvanları ne kadar sevdiğimi bilmeyen var mı? Bu yüzden bana çeşitli derneklerden, platformlardan, hayvansever gruplardan düzenli olarak bilgiler geliyor. Çoğu da insanı kahreden bilgiler bunlar... Bu çağda insanoğlunun hala böylesine vahşi olabilmesini hayretler içinde izliyorum... hep kendinden zayıfa, kendinden güçsüze eziyet etmiş olan insanoğlu, bunca uygarlığa rağmen hayvanlara karşı düşmanlığını bir türlü yok edememiş...
Birkaç yıl önce, ben de gece yarıları rahmetli, sevgili Prof. İsmet Sungurbey gibi sokaklarda dolaşıp köpekleri, kedileri beslerdim...Ama Sağ olsunlar! Belediyelerin gayretleri sonunda şimdi pek fazla köpek kalmadı sokaklarda. ...En çok üzüldüğüm, hatta üzülmekten de öte, kahrolduğum, hala bu konulara bir çözüm getirilememesi... Benim için her canlının önce yaşam hakkı vardır...ve Tanrı her şeyi olduğu gibi, hayvanı da özene bezene yaratmıştır...Zaten bana göre İnsan- hayvan- doğa sevgisi bir bütündür, birbirinden asla ayrılamaz.
Şükürler olsun ki, ülkemizde eskiye oranla hayvansevgisi özellikle gençlerde çok daha yaygın ama, yine de bu sevgi hayvanları eve alıp bakma sorumluluğunu kazandıracak düzeyde değil. Gösteriş olsun diye, ya da çocuklarına oyuncak olsun diye, bebekken satın alıp, sonra bu hayvancıkları sokağa bırakanlara korkunç kızıyorum...İşte sokaktaki hayvanlar bunlar; bunlardan türeyenler...Barınaklarda bulunan bir çok cins köpek de işte bu duyarsızlığın sonucu.... Belki "Can dostum" programından izliyorsunuzdur, hepsi birbirinden yetenekli, birbirinden becerikli, sevimli mi sevimli, pırıl pırıl köpeciklerimizi sokağa atıveriyorlar... Hayvan sevmeyenlerin dört ayaklı dostlarımıza yaşam hakkı tanımamalarına, onları acımasızca zehirlemelerine, eziyet etmelerine katlanamıyorum... Böyle haberler karşısında kalbim sıkışıyor...
Üç ay kadar önce, geçen yıl böbrek yetmezliğinden kaybettiğim 16 yıllık dostum Kuki'min tıpa tıp benzerini, Üsküdar barınağından aldım... şimdi evde, kedim Mavi ile hırlaya, tıslaya mutlu- mesut yaşıyorlar birlikte... hiç değilse birbirlerine katlanmayı öğrendiler...
Ben Belediyelerin hala köpekleri acımasızca itlaf etmelerini engelleyecek düzgün bir yasa çıkarılamamasını da anlayamıyorum... AB ye girmek, dünyaya hoş görünmek için alelacele bir yasa çıkarıldı, ama o kadar yetersiz ki... Yıllardır beklediğimiz, istediğimiz gibi bir Hayvan hakları yasasını kabul ettiremedik... Yaza yaza tükendim, ama ölmeden hayvancıklarımızın gerçek anlamda korunduklarını görebilecek miyim, bilmiyorum? Hepinize bu mücadelenizde kolaylıklar diliyorum...
***Feyza Algan ( Güzin abla'nın kızı)