Yaşlanmaktan korkan takvime bakmazmış.
Bir Sunay Akın kitabında okumuştum, " Istanbul'da bir Zurafa "
O günden beri ne zaman hayvan dostlarıma bir zulüm yapılsa aynı hikaye aklıma geliyor.
Bildiğim tek şey tarih kendini durmadan tekrarlar.
12 Haziran 1910 günü Fransız karikatürist George Goursat, Hayırsız Ada'ya yaklaşırken, tekneye doğru çaresizlik içinde yüzen köpekleri çizmektedir.
İstanbul sokaklarından toplanan köpeklerin ölü arkadaşlarını yemek için birbirleriyle dalaştığına tanık olan Goursat, vicdansızca ölüme terk edilen zavallı hayvanların ağlamalarını bebek ağlayışına, uzaktan görünüşlerini ise bir lokma için sağa sola koşuşan aç karıncalara benzetiyordu. Geminin güvertesindeki tahta kafesleri tıka basa dolduran sokak köpekleri ile göz göze gelmemek için insanlığından utanarak başını öne eğiyormuş.
II.Meşrutiyet döneminde II. Wilhelm'in ziyareti esnasında şehri daha medeni göstermek için yapılmış bu zalimlik...
Taaa 1910 yılında başlayan bu zalimliğe halkın köpeklerin birbirini yemesi ve ağlama seslerine dayanamaması nedeni ile ara verilmiş.
Yıl 2008... Neredeyse 100 koca yıl geçmiş. Benzer hikayeler hala şehirde yaşanıyor. Bu görev bilinci sona ermeden ne biz hayvan korurlara nede hayvan dostlarımıza rahat yok.
Bu sene 4 Ekim Hayvan Hakları Gününde herşeyin değişeceğini ummaktan başka bir çarem yok. Yürüdüğümüz yolda patili dostlarıma bir kap su bile veren herkese gönülden sevgiler.
Gönüllü Barınak Yöneticisi
Mimar Meral Olcay
01 Ekim 2007