Sevgili hayvan dostları,
Bu ayki yazımı güzel bir sebepten ötürü geciktirdim...Minik kızım Zeynep Kavin Midyat aramıza katılalı beri gündelik işlerimi bile yapmaya vakit bulamiyorum -anneler bilir- Ha bugün ha yarın, bir sonraki uyku molasında, haydi şimdi yazayım, eyvah yine mi uyandı derken ayın 6'si oldu. Keşke olmasaydı, keske geciktirmeseydim, keske şimdi yazacaklarımı yazmasaydım...
Bundan 7 sene önceydi, Afife Jale tiyatro ödüllerine ilk defa aday olmuştum, heyecan dorukta ödul gecesini bekliyorduk... Saniyorum torenden bir hafta evvel, Kelebekler Özgürdür isimli dünya güzeli oyunumuzun Ankara turmesi donusu, sokak kedimiz Pamuk hanım bizim paspasa dört tane gozleri kapali armagan birakmisti... Bir telas... Bir telas... Pamuk hanim ve ailesini hemen eve almis, onlari evin diger canavarlarindan korumak icin yatak odamiza yerlestirmis ve gece gunduz opmeye, minciklamaya baslamistik... Yeteri kadar vahsi bir sokak kedisiyken gordugu ilgi ve sevgiyle yumusayan anne Pamuk Hanim bir haftanin sonunda bebeklerini hamur hamur yogurmamiza izin vermeye baslamis, odul heyecani filan unutulmustu... Ta ki gecesi gelip catana kadar...
Anneme soyle dedigimi animsiyorum,''su en guzel olan bebek var ya, hani bol tuylu, oya suratli olan, eger bu gece odulu kucaklarsam benim olabilir mi?''
Koca bir anne cigligi, daha kocaman bir hayir, sonra bir yumusama ani ve o firsati degerlendirerek annesine tesekkur eden bir kiz cocugu... Elim bos, yuregim saskin eve dondugumuzde annem soyle demisti; ''hehehe kucuk bebek senin olamayacak cunku odul bir baskasinin elinde benim etten evvel kazana dusen kizim''... Yanitim gecikmemisti, ''Kalsin anneeeee, teselli odulum bu bebek kedi olsun, ismi de Afife olsun.....mu?''
Olmustu... Kalmisti... Vejetaryen oldugunu neredeyse acliktan olmek uzereyken bir sabah kahvalti masamizdaki beyaz peynire saldiri duzenlemesinden sonra nihayet! anladigimiz ve derdine derman oldugumuz bebek Afife'miz buyudu bizimle, tuylendi, kuyrugu sincap modeli oluverdi, masa ustlerinden, sofra tepelerinden hic inmedi ve bizi cok mutlu etti...
Bugun itibariyle Afife'miz melek oldu, benim bebegim Zeynep Kavin onu taniyamayacak, benden dinleyecek sadece... Simdi dusunuyorum, keske yazimi geciktirmeseydim diye, bunun hicbir seyi degistirmeyecegini bilerek ama nedense icimde bir umutla boyle dusunuyorum... Bir de merak ediyorum kediler melek olunca nereye gidiyorlar ve bizi izlemeye nereden devam ediyorlar acaba? Baska meleklerim de var orada, belki Afife'miz coktan onlari bulmustur... Umarim orada peynir ve yumurta sikintisi cekmezsin en guzel odulum benim, seni her zaman cok ama cok guzel animsayacagim... Avunuyorum evet, cunku senin gibi bir arkadasim oldu ve birlikte cok guzel gunlerimiz...
Bizi unutma sincap kuyruklu, kalin sesli, masa susu kedim, sana zaman zaman az biraz da olsa bagirip cagirmisligimiz olmustur, hos gor,hoscakal peynir kralicem...
Evinizdeki kucuk buyuk dostlarinizi bu satirlari okuduktan sonra benim yerime de uzun uzun opun olur mu? Bir sonraki ay gorusmek uzere...
Sevinc Erbulak Midyat