Bu sıcacık ağustos gecesinde sabahtan beri size yazacağım yazı için bir an evvel eve, bilgisayar başına dönmeye çalıştım... Minik cadım, eşim ve annemle, yani benim biricik çekirdek ailemle leyleği havada gören bizler bu defa Çesme'den, hafif rüzgarlı, romantik ve insanda bağımlılık yapan, dünyanın bu güzel köşesinden sesleniyoruz simdi...
Sonucunda ne bir diploma ne de teşekkür belgesi alamayacağımı başından beri bilerek ama bir o kadar da kendi isteğimle başladıgım yeni eğitim hayatım burada da kesintisiz devam etmekte... Gittiğim okulun tek ögretmeni kızım Kavin, bizlere her gün bir şey daha öğretmekte...Hiç bitmeyecek bir öğrenme süreci bu... Nefis bir sey olduğunu itiraf etmeliyim... 9 aylık öğretmenimin ağzının içine bakarak, hayran hayran onu seyrediyorum.Vakit nasıl geciyor bilmiyorum... Ne kadar çok sey bilmiyor musum onunla tanısana kadar inanamıyorum...Günler geceleri kovalıyor... Yan komsumuzun köpegi Nesta bey kapıda nöbet tutuyor, çünkü iceride bizim minik ögretmen uyuyor...
Düşünüyorum... Geçen sabah aklıma geliyor... Kavin hayatımıza girmeden evvel belki de bu kadar çabuk duyamayacagım bir kücük cocuk aglaması kulaklarımda... Ağlama degil de daha çok bir küçük isyan sesi bu...Çıkıp dışarıya bakıyorum, asağıdaki evin bahcesinde iki erkek çocuk... iki kardeş... Küçük isyankar bağırıyor, diğeri iş başında... Boyundan büyük çalı süpürgesiyle minik minik bir seyleri kovalıyor, süpürge bir havada, bir yerde... Yürüyorum aşagıya doğru...Yürürken sakin olmam gerektigini kendime bin kere fısıldıyorum... İşe yarıyor allahtan...
-aaaaa ne güzel kedi yavruları bunlar böyle...sizin mi?
-evet.
-kac kardesler? ayyyy su rengarenk olan en güzeli herhalde...
-........
-sen kovalamıyorsun degil mi onları?
-cık.
-ben de uzaktan bakınca...öyle bir an...kardesin de bağırıyordu sana ya hani...iste....
-buyrun birine mi baktınız?
-yok...yok..ben kedileri görünce geldim.cok tatlılar...kac kardesler?
-5 kardestiler...biri kanepenin altında kaldı, geberdi. öteki hastaydı galiba, gecen hafta o da geberdi.su an 3 taneler...
-anladım...oldu. iyi günler size.
-.......
Hayatta şans diye bir sey var sevgili dostlar... Buna o kadar kuvvetli sekilde inanıyorum ki anlatamam size... Süpürgeyle kovalanan kediler de var, yastığımızı bizimle paylaşanlar da...
Ben, bire bir yaşadıgım bu hikayedeki minik öğretmene kızmadım hic... Çünkü onun öğrencisinde is yok... Ama sesini duyduğum minik cığırtkandan bir seyler öğrenmek isterdim dogrusu... Onun öğretecekleri var... Onun bizim evin balkonundan bile bakıldığında görülebilecek bir kalbi var... Keske ailesinden biri bunu fark etse de kediler, köpekler, kısacası tüm canlılar -gebermese!- artık... Süpürgeler sadece ortalıgı süpürse!
Kavin öğretmenime anlatacağım bunları büyüdügünde... Şimdi ne söylesem nafile, ben sıramda oturuyorum, o karşımda gülümsemekte...
Sevinc Erbulak Midyat