BİZİ TAKİP EDİN
İSTANBUL, TURKEY
22 EKİM 2009 / 00:09

yoncimik şanslıdan mektup var.

Meral hn merhaba,
 
Sibel anne’ye de cok selam ve sevgilerimi iletiyorum. Sizlere çok geç yaziyorum, nolur kusura bakmayin..hep aklimdasiniz..
 
Şansli ile halimizden pek memnunuz. Kendisini Utku agbisinin kucuk insan kardesi zannediyor.fazla adam yerine koyduk galiba, kopekligini filan unuttu.eve bebekli veya 2-3 yasinda cocuklu misafir geldiginde beni (annesi olarak) cok kiskaniyor.misafir bebekleri kucagima  alamiyorum. Neredeyse cocuklarin ayaklarini ellerini filan ham!!! Yapacak.. 
 
Neyse yaklasik 2 sene oldu.. cok sukur hic isirma vakkasi yok, kizimizin.
 
3 ay once, Halkali toplukonuttan tasindik. Yeni adresimiz asagida..ev ararken bile Şanslı’ya gore aradik. Şansımız yaver gitti..cunku apt. yoneticisinin de cok tatli bir Golden’i var. Aptl.’a yakin bahcede de kopek var. Apt.etrafinda, apt.mandaki komsular tarafindan ozel mamayla beslenen cok harika sadik kedilerimiz var. 1-2 tanesine şansli da alıstı. Digerlerine halen cok havliyor.
 
iş ve cep telf.’larimiz degismedi..yeni  evimiz denize yakin, sahilde sabah aksam yuruyuse cikiyoruz..ama disarida kaka ve cisi AZ yapip, biz işe okula gidince o birkac saat icinde salona veya Utku’nun calisma odasina (parkeye ) mutlaka bolca çis yapiyor. Hali, kilim kullanamiyorum. Disarida gezmeye ciktigimizda, yapar yapmaz ödül de veriyoruz ama, eve yapinca hatasini biliyor. Biz geldigimizde hem bizi opuyor, hem basini, burnunu saklayacak bir yer ariyor, kizmayalim diye.. yemek cezasi verdik, olmuyor  hic kiyamiyorum.. biz yerken yine birseyler veriyoruz.
 
Bir ara ziyaretinize gelmek istiyoruz, ama şansli yakin mesafelerde bile arabada kusuyor. İlac icirtemiyorum. Parazit hapi da veremiyoruz.,bosu bosuna igne olmak zorunda kaliyor. Tavsiye ve onerilerinizi beklerim.ŞANSLININ ANNESİ CANAN..
**********
" ŞANSLI DAN"
      Hava çok sıcaktı.annem gunes semsıyesıyle beni korusa da, kendimi kumlara gömdüm.kumlarin altı serindi cunku 
     Seyahatimiz sirasinda,ormanda dolastik.mangalin dumaninda, etleri beklerken annem bu fotografimi cekti.guzel cikmisim degil mi? Ama maalesef tasmasiz hala dolasamiyorum.uzaklara kosturuyorum,annem ve agbimi pesimden surunduruyorum.sonra onlar cok yorulunca kendimi yakalatiyorum ama, annem yemin etti, beni artik tasmasiz birakmayacak. Baska yerlere gidip, onlara donemezsem diye, veya arabalar bana carpar diye cok korkuyorlar.
      Cocuk parklarinda sadece insan cocuklar oynamazki..benim gibi, tahtalardan tirmanmayi, kumlari eselemeyi seven kopekcikler de oynar.
      Agbim Utku, erikli’de arkadasinin yazliginda kaldi..bana orada yer olmadigi icin, annemle ben gelibolu’da sahilde ozel otelde kaldik.hep kedilere havlamama ragmen, annemle birlikte kalabilmeyi riske atmamak icin, otelin sahibi olan kedi (erkek kedinin adi Mustafa idi) mustafa’ya hic zorluk cikarmadim,havlamadim. Hatta resimde goruldugu gibi, önbahcede masanin ayagina bagli vaziyette annemin 2.kattaki kahvalti salonundan getirecegi kahvaltiliklari sakince bekledim. Mustafa gözumun icine bakiyordu, sesimi cikartmadim. Cok kopek seven garson bir agbi vardi. O da bize yardimci oldu.masanin altinda Mustafa gormeden, haslanmis yumurtalari, salam ve sosisleri mideye indiriverdim. Ohhh afiyet olsun bana.
 
Sibel annemi hic unutmadim. Bigun annemle sizlere gelip, hem meral anneyi ,hem de Sibel anneyi opucuklere bogacagim. 
 
Hepinize cok sevgiler, iyi calismalar,canan utku erikli saroz gelibolu  2007 101
canan-utku-şanslı ailesi..