Sokak kızı İRMA

Sayısız hikayelerden birini daha siz hayvan dostlarıyla paylaşmak istedim. Kim bilir belki birkaç yüreğe daha dokunur vicdanları harekete geçiririz.Yaklaşık bir ay kadar önceydi kardeşim iş yerime ziyaret gelirken yolda peşine minik bir kedicik takılıyor. Açlıktan bir deri bir kemik kalmış ve malum geçirdiğimiz kavurucu sıcaklarda susuz ve aç, içler acısı bir halde var gücüyle takılmış kardeşimin peşine, o da kıyamamış aldı geldi yollarda ölecek nasıl olsa bi çözüm buluruz diye....

Görünce şaşırdım o kadar zavallıydı ki ama bi o kadar da hareketli hayat onu bırakmış ama o o kadar inanaçlı ki doğru adreste olduğuna var gücüyle kalmak istedi yanımızda...Tam iş çıkışı kapıda şimdi ne yapalım diye bakınırken fatoş abla geldi yanıma Aman tanırım bu ne diyeJ tamam dedim kızım işte sana bi yuva bulduk.İşte dedim sana kedi al götürJ Önce bi şaşkınlık hemen bi kutu bulduk koyduk içine aldı götürdü.Uzun süredir de evde bir kedi istiyordu fakat bi türlü cesaret edememişti.Çünkü ilk defa evinde bir dost besleyecekti. Endişelendi, heyecanlandı ama yinede denemeye değer diye düşündü ve alıp gitti.Doğru veterinere gitmişler aşıları yapıldı mamalar ilaçlar, kumlar tüm ekipman hazırdı artık.Ve ona çok güzel bir isim buldu sokaktan geldiği için SOKAK KIZI İRMAJ))

Şimdi o kadar mutlu ki onunla vakit geçirmekten inanılmaz keyif alıyor. Şimdi düşünüyorum değmez mi biraz zamandan biraz lüksümüzden fedakarlık edip bi can daha yaşatmaya!!! En azından bunu denemeye değmez mi?Yanından geçip gittiğimiz sayısız aç, susuz, sakat yaralı canlının yaralarını sarmaya değmez mi? Biz onlardan daha mı güçsüzüz daha mı mağdur ve zayıfız?Barınaklar artık dolup taşıyor köpeklerimizle uğraşırken şimdi kedilerimizde oldu?Barınağa getirip bırakmak yolda geçerken sesini duymazlıktan gelmek yerine kendi içimizde çözümlere ulaşmaya çalışmak, şartları zorlamak neden bu kadar zor?Bundan birkaç hafta önce yine her zamanki gibi Yedikule de bir yaşam savaşıdır gidiyordu.Minik üç tane 1 günlük kedi resimlerdekinden bile inanılmaz küçüklerdi.Meral hanım gittiğimde oturmuş onları doyurmaya çalışıyordu belki kurtulurlar deneyelim diye! Günlerce siteden duyuru yapıldı gönüllü anne için ama ses çıkmadı ve öldüler. Biliyorum ki bir çok gönüllünün de içi sızlıyor her şeye yetişilmiyor ama, biraz daha şartları zorlasak en azından bi can daha kurtarsak diye düşünüyorum.

Teşekkürler tüm duyarlı dostalara
Sevgilerimle
Yeşim Ülgen

Bu köşeye yazılarınızı göndermek için meralolcay@mynet.com