Minik gönüllü anne Ecem

Kuzey oğlumuzun Minik annesi Ecem'den:

Bizim serüvenimiz 14 şubat pazar günü Yedikule Hayvan Barınağında başladı. Arabanın kapısını açıp oraya ayağımı bastığımda köpeklerden ürkerdim ama her çocuk gibi benimde hayalim bir köpeğim olmasıydı. Kuzey oğlumla o gün tanıştık. 28 şubat ise artık ailemizin bir parçası oldu. Onu barınaktan çıkarttık ve ailemizin en küçük üyesi olarak ,mutlu bir şekilde birlikte büyümek üzere hayatımıza renk kattık. Fakat şöyle bir gerçekle karşılaştım ki o barınakta sevgiye ihtiyacı olan daha nice Kuzeyler var. Hepsi o kadar masum o kadar güzeller ki keşke onlar içinde yapabileceğim şeyler olsa diye düşündüm. Her ay 1 pazar günü onları ziyaret günü artık bizim için. Giderken bir kaç paket makarna bir tutamda sevgiyle gidiyoruz. Sonuçta onları orda barındırmak büyük bir çaba ve binlerce sorumluluk demek Meral annemiz ve diğer onlarca görevlilerimiz için. 16 yaşında bir lise öğrencisi olarak onlar içim ne yapabilirim diye düşünürken okulumuzda gerçekleştireceğimiz '7Tat7Bölge' etkinliğinde bende bir stant kurup barınak adına barınaktan materyalleri satışa sunmak gibi bir fikirle okul müdürüm Cengiz Akın ve genel koordinatör olan hocam Ali İhsan Konuklu'ya gittim. Fikri onayladılar ve hayvanlar konusunda daha başka projelerde devam ettirmek isteğime karşılık olarak devamlılığı gelecek projeler başlatmaya karar verdik. İlk düşüncem olan barınak materyallerini satışa sunmamda gerek arkadaşlarım Mürsel Erkin Öztürk , Ceyda Yalçınkaya , Ezo Serra Arslan , gerek tüm hocalarım ve okulumuzun duyarlı velileri o kadar yardımcı oldular ki gün sonunda o etkinlikten gülümseyerek eve döndüm. İstediğim sonucu almıştım. Yarın olacak ve barınağa teslim etmem gerekenleri edecektim. Belki hepsi için yeterli olamayacaktı yaptıklarım ama en azından onlar için duyarlı olan ve gerçekten onları dünyamızın önemli parçası olduğunu bilen insanların olduğunu bilmek bir parça mutluluk sebebi olacaktı benim için. Son olarak Diğer okullardan da hayvansever arkadaslarimizi da aynı uygulamayla aramızda, bize destek olarak görmek mutlu eder. Bir el yerine bin el olmak var.