Hayatın kulesi sevgi barınağı namı diyar yedikule hayvan barınağı :)Yedikule istanbul'un sır parçalarından biri, surları ve zindanlarıyla nice şarkılara hayat verirken aslı tarihe tanık sessiz çığlıklarla dolu, şimdilerde ise çok sesli yüce bir amaca tanıklık eden keşfedilmeyi her defasında tekrar tekrar keşfedilmeyi bekleyen bir kutsiyettir kanımca... hayat ne tuhaf şey demiştim anne hatırlıyormusun? Çocukken taşlara takılıp düşer salya sümük ağlar anne ufff oldu diye sızım sızım sızlanırdık. Büyüdük be anne bizimle beraber düşmelerde büyümüş olacakki düşmelerimizin rengi değişti anne... eskiden arnavut kaldırımlı taşlı dar sokakların çıkık taşlarına takılıyorduk şimdi ise takılmamıza gerek kalmadan yollarımıza taşlar konuyor be anne... neyse ben sana başka taşların hikayesini anlatacağım şimdi. Tarihimizin en acıyan kanayan yanlarına tanıklık eden taşların ardında neler oluyormuş bir bilsen...
Dur anlatayımda öğren. Senle beraber öğrensin cümle alem....
Orda başka bir dünya var olmuş anne. Yaşama haklarını ellerinden sorgusuz ve hesapsızca gasp ettiğimiz, yaşama alanlarına tecavüz etme hakkını kendimizde futursuzca görüp yaşama hakkı tanımayacak kadar bir keskin bıçaklıkla seri cinayetlere başladığımız kurbanlarımızın, yüreğinde insanlığını kaybetmemiş güzel yüreklerin öncülüğü ile kendilerine kurdukları bambaşka bir dünya hasıl olmuş...
Orası neresimi onlar kimmi dur anne yavaş bekle anlatıyorum işte...
Orası fatih belediyesi yedikule hayvan barınağı (halk denen biz zümresine göre meral annenin kucağı, nedeni meral anne olmasaydı böyle bir yer olmazdıda onun için!!!)
Onlar, sokaklarda bile yaşama şansı tanınmayan, evlerimizdeki saltanatlarını hevesimiz geçtikten sonra acımasızca sokaklara taşıdığımız sahipli sahipsizlerimiz rabbin sunduğu hayatımızın, yaşanası yerlerimizin ortakları bizim ortaklarımız maalesefki gerçekleri değil işimize gelenleri aldığımız için hayattan ve ne acıdırki anne bunları yapan biz bencileyin zavallı şahsiyetlerin gönül gözü kör olmuş beşeri hayatlarımızın kuytusunda kaybetmeye çalıştıklarımığız canlardır onlar...
Onlar evet anne onlar... sokakta yaşam savaşı veren kediler, köpekler,gökyüzünde süzülürken bizler tarafından bir anda kanadından, bacağından aşağı çekilen kuşlar ve niceleri anne...
Yüreğinde insanlığını kaybemiş meral anne ve değerli ekip arkadaşları ve ben gibilerden oluşan gönüllü anne, baba, abla, abilerinde içinde yer aldığı yedikulenin sessizliğini çok sesliliğe dönüştüren gönül barınağı işte bu anne orası onlar ve biz hepimiz... yedikulenin çılgın yaşam sevdalıları...
Bakın bakalım burada kimler var.....
Resimlere dikkat edin... mutluluğun resmi çizilmez diyenlere inat, mutlulun resmini çektim
havuç nasılda mutlu gördünüzmü... içinizden biri bir zamanlar hayatını havuçla geçirmiş ve sonrasında onu terk eden kişi olmuşsa utanma zamanıdır şimdi...
Onlar kanatsız birer melektir... allah'ın lutfettiği yaşamlarımızın değerlerine sahip çıkalım...
Benim güzel dostum muradiye... bir cumartesi günü kattım onu yanıma bana kahvaltıya gelmişti öğlen ettik sonrasında işinin olup olmadığını sordum yok dedi sağolsun benimle geldi... anneliğin başka bir şekilde hayatına tekrar özel bir anlam katacağını bilmeden üstelik. Muradiye canım arkada şım şimdi kızıyla beraber kimsesizlerede sahipli sahipsizlerede annelik ediyor benimle beraber...
Bize bu fırsatı veren öncelikle güzel rabbimize şükürler olsun. Ve rabbim meral anneden razı olsun...
Hoş geldiniz ya yüreğimize elalem ne derse desin hadi hadi hadi hadiiiiiiii.....
Bir bebek kadar masum, ve en az bir bebek kadar sevgimize ilgimize muhtaç bu yakışıklı aslında çoğumuzun babasından bile büyük onun kaderi değildi burada olmak ama ne yazık ki diğerleri gibi onunda kaderini değiştirdiler... hasta ve yaşlı olduğu için onu buraya terk ettimişler... anne babalarını huzur evlerine terk eden bir ırkın soyundan gelenler için bu pekde anormal bir durum değil aslında ya neyse evet kocaman bir neyse... :(
Bu manzara birçok şeyi anlatmaya yeter sanırım... damla abla sen çok şanslı bir kızsın yanındaki
DERYA KÜÇÜK