geceden mektup var!!

Sevgili Meral Anne;
 
Artık 4.5 yaşında kocaman bir kız oldum. Yüzümdeki ifade hiç değişmedi, hala aynı şekilde acıklı ama komik bir şekilde bakıyorum çevreme. Ablam sürekli benim fotoğraflarımı çekiyor. Odası benim fotoğraflarımla bezeli. Söylediğine göre çok fotojenikmişim! Ablamın odasını sinsice ele geçirdim. O üniversiteye gidiyor ve evden uzakta olduğu tüm süreç boyunca oda bana kalıyor. Bende keyif çatıyorum tabii! Hele birde ablam, ben yatarken gelip, üşümeyeyim diye üzerime örtü örtünce çok hoşuma gidiyor. İyice sarıp sarmalanıyorum! Tek şikayetim arada bir balık kokusu olunca dayanamıyorum, çöpe doğru şöyle bir hamle yaptığım anda annem beni kışkışlıyor mutfaktan.. Bir gün o çöpleri ele geçireceğim göreceksin Meral anne!
Bizim sokakta bir kedi var Karamel diye, benim 3 katım. Ona hiç bulaşmamaya çalışıyorum. Bana tısladığı an ödüm patlıyor! Hemen ablamın arkasına sığınıyorum. Kediden olabildiğince uzaktan geçiyoruz ablamla. Geçen gün yetenekliliğimle ablamı çok gururlandırdım. Gezmekten gelince ayaklarımı yıkamak için ablam beni banyoya sokuyor bende küvete kendiliğimden atlıyorum ve ayaklarım yıkansın diye sırayla ayaklarımı havaya kaldırıyorum ablama yardımcı olmak için. Sonrada kendim çıkıyorum küvetten ve kurulanmayı bekliyorum. Ablamın 3 arkadaşı eve gelince onlarda şahit oldular bu olaya. Hepsi ablama dönüp "Ne kadar zeki bir köpeğin varmış! Vayy!" gibi tepkiler verdiler. Ablam da "Benim kızım bitanedir tabii'!" dedi. Annem bu aralar ev / iş dengesinden çok yoruluyor ama akşam eve gelipte birlikte film seyredince rahatlıyorum onun koynunda. Ablamı da çok seviyorum ama annemin yeri ayrı! :) Barınaktaki tüm kardeşlerim için dua ediyorum, umarım onlarda benim gibi yuvalar bulabilirler. Sana sonsuz teşekkürler Meral Anneciğim, beni aileme kavuşturdun. Umarım tüm kardeşlerim de benim yaşadığım mutluluğu yaşayabilirler.