Barınakta ilk gün

Selamlar. Hepinize yavrularınızla sağlıklı mutlu bir hayat dileyerek yazıma başlamak istiyorum. Benim 14 yaşında tombik adında bir köpeğim var ve tina adında 8 yaşında bir kedim var. Çevremde bir sürü beslediğim hayvan oldu fakat hiçbirini uzun yıllar besleyemedim. Maalesef ya öldürüldüler belediye tarafından yada kayboldular.büyük ihtimal ezildiler.aylarca eve gitmek bile çok acı geldi. Derken yeni bir hayvancık yeni bir mücadele. Böyle geçiyor günlerimiz. Derken tombik kızımın kalbinin büyüme yaptığını öğrendik ve son 7 aydır günlerim gecelerim zehir oldu. Tombikimi kaybetme korkusuyla bunalıma girdim. Hala geçmedi ve geçmez sanıyorum. İnternetle tanışınca yedikule hayvan barınağına gitmeye karar verdim. Kızımla ilgili konuları paylaşabileceğim başına bir şey gelirse kızımın gidip ağlayabileceğim sen delimisin denmeyecek bir yere sığınmak istedim. 2 ay belkide durmadan yedikule hayvan barınağı sitesine girdim ve sonundada gittim. Ve bence hayatımın en doğru kararını vermişim.ilk gün heyecandan elim ayağım titredi resmen. Niyemi ''''''internette durmadan resmine bakıp bakıp hayran olduğum sevgili birtane meral olcay karşımdaydı.ve çok cana yakın çok doğal çok tatlıydı.tamam nazan ya dedim kendi kendime çoooooook doğru bir karar verdin......

ilk gün heyecanı tabi ben öyle oturmuş badiyi seviyordum derken burnu kanamaya başladı badiciğin.meral hn ilacını verdim dedi ve kafasına buz koydu.uzanıp tutarım buzu ben dedim.tamam dedi.o anda kendimi teselli etmek için gittiğim bu barınakta hiç ama hiç bir şey düşünemeden vakit geçireceğimi ve bir şeyler yapabileceğimi anladım.çok mutluydum ya.daha sonra benim hala hayran hayran baktığım dinlediğim meral hn bana sarıldı ve barınağı gezdirdi anlattı.çok duygulandım üzüldüm sevindim şaşırdım.harika bir gündü.saat 19.30 gibi meral hn hadi bakalım gidiyoruz dediğinde sırf meral hn la biraz daha görüşebilmek için onunla beraber mertere kadar gittim oradan taksiye binip gaziosmanpaşaya evime gittim.ve evde kızıma meral hanımı metin abiyi badiyi fıstığı mitsiyi diğerlerini ve yaşadıklarımı anlattım.beni anlıyor kızım biliyorum. Keşke rahatsız olmasaydı yorulur belki diye götüremiyorum kızımı.ve nasıl pişmanım keşke daha daha önce gitseydim bu harika yere.böyle arkadaşlar.yazacak daha o kadar çok şey varki vakit buldukça sizlerle paylaşacağım anılarımı kaybettiğim köpeciklerimi kediciklerimi barınakta yaşadıklarımı. Bence yedikule hayvan barınağına bir an önce gidin eğer gitmediyseniz.hem sevgi ilgi bekleyen hayvanlar hemde yapılacak bir sürü iş var. Ben hayatımda ilk defa keşke arabam olsaydı diyorum inşallah olur bir gün. Size garanti veriyorum orada olduğunuz sürece başka hiç ama hiç bir şey düşünemiyorsunuz.hepinize sevgiler saygılar.hoşçakalın yavrucaklarınızla beraber.

Nazan
12.11.2005

Bu köşeye yazılarınızı göndermek için meralolcay@mynet.com