Sevgili Yedikule Hayvan Barınağı ve Sevgili Meral Ablacığım,
Benim Adım Yağmur Melis Sözer.14 yaşındayım internette konuşmalarımız oldu belki oradan çıkarırsın? Ben internetteki sitenizi neredeyse her gün geziyorum.Ve oradaki resimlerinize, barınak hikayelerinizi okuyorum. Ve diyorum ki "Demekki bu ülkede hayvanların da yaşamaya hakkı olduğunu düşünen insanlar var."
Biliyorum ki benim yardımlarımla orası kalkınacak değil ama herkes 3-5 bir şey gönderse belki oradaki en sadık dostlarımız daha mutlu olacak.
Çünki oradaki dostlarımızın paraya, mala değil sevgiye ihtiyaçları var. Hepsinin yüzünde bir hüzün insanlara korkarak bakıyorlar.Ve inanın artık ben de insanlara korkarak bakıyorum.İnsanlar ne kadar canileştiler, kendimize yapılmasını istemediğimiz onca eziyeti neden onlara yapıyoruz ki? Sonuç ta onlarda bir canlı, yaşamın en güzel şeylerine hakları var.
Barınağınız o kadar içten, o kadar sıcak ki ben ankarada olmama rağmen sanki sizin yanınızdayım.
Ben de sizlerden örnek alarak Ankarada en azından benim oturdugum mahallede sokak hayvanlarına yardım eli uzatıyorum veya çalışıyorum.
Bir tane gülücük, küçücük bir dokunuş, bir kap su onları nasıl mutlu ediyor anlatamam.
İşte tüm olay burada SEVGİ
Ben sizin barınağından hayvanlara eziyet ederek hayata küsmelerini değil, onları sevgi ile küçücük bir gülümseme ile hayata tutunmalarını sağlamayı öğrendim.
Bu yüzden Yedikule Barınağına, Meral Ablama, tüm köpeklerin, kedilerin gönüllü annelerine Ankara'dan kocaman sevgilerimi öpücüklerimi ve kendi harçlıklarımdan biriktirdiğim bu küçük koliyi gönderiyorum.
İçinde sıvı bulaşık deterjanı, makarnalar, konserve mama, gazete kağıtları, çöp torbası, petibör bisküvi var umarım işinize yarar.
Ankaradan oradaki tüm dostlarıma abla ve ağabeylerime sevgiler.
Yağmur Melis Sözen
9 kasım 2007
Bu köşeye yazılarınızı göndermek için
meralolcay@mynet.com