Meral Hanım merhaba,
Aşağıdaki mektup Amerika – Kuzey Carolina’daki bir hayvan barınağının yöneticisinden gelmektedir. Beni çok sarstığı için sizinle de paylaşmak istedim.
Belki siz de barınağın sitesinde paylaşmak istersiniz. Ben elimden geldiğince çevreme yaymaya çalışıyorum.Sevgilerimle. Özgür Küçük
"Bu toplumun bu uykudan uyanmasi icin cok siddetli bir kalk borusu gerekli...
Ben bir barinak yoneticisiyim. Sizlere bir barinagin arka planinda olan bitenleri anlatmak istiyorum. Umarim bu sesi duyarsiniz..
Oncelikle, siz ureticiler ve saticilar... Hepiniz bir tek gun olsun bir barinakta calismalisiniz. Belki o gozlerdeki kederli, aci dolu, huzunlu ifadeyi gorurseniz, tanimadiginiz ve hic tanimayacaginiz insanlar icin kopek uretmekten ve satmaktan vazgecersiniz.
Az once sattiginiz su kucuk sirin kopek yavrusu var ya... Buyuyup de artik “kucuk sirin kopek yavrusu” olmadiginda buyuk olasilikla benim barinagima dusecek yolu... Peki, bir barinaga birakilan bir kopegin % 90 olasilikla o barinaktan yuruyerek cikmadigini biliyor musunuz? Ister safkan olsun, ister olmasin... Ister sahibi tarafindan terkedilmis olsun, ister basibos olsun.. Barinagima gelen kopeklerin en az yarisi safkan kopekler...
En cok duydugum bahane; “Tasiniyoruz ve kopegimizi (ya da kedimizi) yeni evimize goturmemiz mumkun degil.” Oyle mi gercekten? Ya da “Buyudugunde bu kadar iri olacagini bilmiyorduk, kocaman oldu”. Bir Alman Coban Kopeginin ne kadar olmasini bekiyordunuz ki? “Ona fazla zaman ayiramiyoruz” Oyle mi? Ben gunde 10-12 saat calisiyorum ve 6 kopegime de zaman ayirabiliyorum, isteyince mumkun bu... “Bahceyi birbirine katiyor”. Onu evinize alip ailenizin bir parcasi yapmayi denediniz mi hic? Kopeklerini bana birakirken hep soyledikleri de; “Biz ona yeni bir yuva bulmakla ugrasamiyoruz, ama eminiz ki barinakta birileri onu sahiplenecektir, cunku o cok iyi bir kopek”
Hayir... Buyuk olasilikla kopeginiz barinaktayken yeni bir yuva bulamayacak.
Bir barinakta yasamanin ne kadar zor ve gerilimli oldugunu bilir misiniz?
Anlatayim size isterseniz...
Siz kopeginizi barinaga biraktiktan sonra yuva bulmak icin en fazla 72 saat zamani vardir. Eger barinakta yeterince bos yer varsa ya da kopeginiz saglikli kalmayi basarirsa bu sure belki birkac gun daha uzayabilir. Eger usutur ve nezle olursa oracikta oluverirr.
Kopeginiz, havlayan ve aglayan 25 diger hayvanla birlikte daracik bir bolmeye tikistirilacaktir. Son derece depresif olacak ve kendisini terkeden aileyi dusunerek durmadan aglayacaktir.
Eger kopeginiz sansliysa, o gun barinaga kopekleri gezdirmek icin yeteri kadar gonullu insan gelir. Eger yeteri kadar gonullu gelmezse, kopeginiz hic kimsenin ilgisini ve dikkatini cekecek sansi bulamaz, kimse onun icin bir sey yapamaz. Kapisinin altindan uzatilan bir kap yiyecegi ya da kocaman bir vakumlu hortumla atiklarinin temizlenmesini saymazsak tabii...
Eger kopeginiz iri ve sert irklardansa (Pitbull, Rottweiller, Mastiff vb), neredeyse barinaktan iceri girdigi anda olmustur zaten... Bu cins kopekler asla yeni bir yuva bulamazlar.. Ne kadar “sirin”, "akilli" ya da “iyi huylu” olurlarsa olsunlar, farketmez.
Eger barinak doluysa ve kopeginiz ilk 72 saatte yuvalandirilamadiysa, yeni geleceklere yer acmak icin kopeginiz imha edilir. Eger barinakta yeteri kadar bos yer varsa ve kopeginiz talep goren irklardan birindense, imha suresi birkac gun daha ertelenir.
Cogu kopek birkac gun icinde yasadigi bolmeyi asiri koruyucu tavir gelistirir ve takindigi saldirgan tutum nedeniyle imha edilir. En masum, uysal ve sakin kopekler bile bu tavri gelistirirler.
Kopeginizin bu engelleri astigini varsaysak bile, kulubesinden disari cikmadigi icin birkac gunde oksurmeye baslayacak ya da ust solunum yolu enfeksiyonuna yakalanacaktir. Barinaklarin her kopek icin tedavi saglayacak bir butceleri yoktur, bu nedenle hastalanan kopeginizin imha edilmesi kacinilmazdir.
Size kopeginizin barinakta nasil uyutulacagini da anlatmami ister misiniz?
Once, kopeginiz kafesinden tasmayla alinacak. Sevinerek kuyrugunu sallamaya baslayacak, cunku gezmeye goturuldugunu sanacak. O “oda”nin kapisina geldiginde iceri girmek istemeyecek ve deliye donecek.
Olumun kokusu mu var, bilmiyorum. Orada yitip giden ruhlari mi hissediyorlar, bilmiyorum. Ama orada benim anlayamadigim bir sey var, ve istisnasiz her kopek o kapidan iceri girmemek icin inanilmaz bir direnc gosterir.
Kopeginiz once baglanacak. Ne kadar guclu olduguna bagli olarak, 1 ya da 2 veteriner teknisyeni tarafindan sikica tutulacak. Sonra otenazi teknisyeni ya da veteriner isleme baslayacak. On ayakta bir toplardamar bulacak ve oldurucu dozda bir pembe siviyi damara enjekte edecek.
Umarim kopeginiz bagli oldugu icin panikleyip aniden bacagini cekmez. Ani hareketlerde bacagi delip gecen igneler gordum ben... Fiskiran kandan kipkirmiziya boyanan duvarlar gordum. Kulaklari sagir edecek caresiz cigliklar duydum. Hepsi hemen oracikta “tatli bir uykuya dalmaz”, bazen bir sure kasilirlar ve soluklari kesilir, nefes almaya calisirlar ve kendi uzerlerine diskilarlar.
Hersey sona erdiginde, kopeginizin cesedi, barinagin arkasinda cop gibi toplanmayi bekleyen diger kopeklerin cesetleri uzerine istiflenir, tipki yakacak odunlar gibi.
Sonra ne olur dersiniz? Yakilir mi? Cope mi atilir? Baska evcil hayvanlar icin mamaya mi donusturulur?
Bilemezsiniz, hatta hayal bile edemezsiniz. Zaten bilmek de istemezsiniz.
Nasilsa o sadece bir hayvandi. Hem istediginiz zaman yenisini alabilirsiniz, oyle degil mi?
Umarim bunlari okurken gozleriniz yuvalarindan firliyordur ve umarim benim her gun tanik olduklarimi gozunuzde canlandiriyorsunuzdur.
Isimden nefret ediyorum. Isimin ve barinaklarin hala varolmak zorunda olusundan nefret ediyorum. Sizler degismedikce barinaklarin varolmaya devam edecekleri gerceginden nefret ediyorum. Etkilediginiz hayatlarin, sadece barinaga atip gittiginiz zavalli bir kopegin hayatindan ibaret olmadigini bilmiyor olusunuzdan nefret ediyorum.
Her yil sadece Amerika Birlesik Devletleri'nde barinaklarda 11 milyon hayvan ölüyor ve bunu sadece siz durdurabilirsiniz. Her bir cani kurtarabilmek icin elimden gelenin fazlasini yapiyorum, ancak barinaklar tika basa dolu, ve her gun yeni hayvanlar gelmeye devam ediyor.
Soyleyecegim seye LUTFEN kulak verin:
BARINAKLARDAKI KOPEKLER OLUYORKEN KOPEK SATIN ALMAYIN.
KOPEGINIZE ES ARAMAYIN, KOPEGINIZI CIFTLESTIRMEYIN.
"BIR KEZ OLSUN ANNELIGI / BABALIGI YASASIN" DEMEYIN. KOPEKLERDE ANNELIK / BABALIK DUYGUSU INSANLARDAKI GIBI DEGILDIR, AILE KAVRAMI YOKTUR. DISI KOPEKLER, BUYUDUGU ZAMAN YAVRULARINI TANIMAZLAR BILE... ERKEKLER ISE HIC BIR ZAMAN YAVRUSUNU BILMEZ.
KISIRLASTIRILMAMIS HER BIR KOPEK, 6 YILDA 67.000 KOPEGIN DOGUMUNA NEDEN OLUR, BUNU UNUTMAYIN.
KACINILMAZ SONLARI BARINAKLARDA OLMEK OLAN YAVRULARIN DOGMALARINA IZIN VERMEYIN.
“DOGACAK YAVRULARIN HEPSINI DE SAHIPLENECEK GUVENILIR INSANLAR BULDUM” DIYORSANIZ TEKRAR DUSUNUN. 6 AY SONRA GIDIP BAKTIGINIZDA ARTIK O "GUVENILIR" KISILERDE OLMADIKLARINI GORECEKSINIZ, BUNDAN EMIN OLUN...
Isterseniz benden nefret edin. Ama gercegi degistiremezsiniz ve gercek her zaman acidir.
Belki bunu okuyanlar icinde kopegini ciftlestirmek isteyen, kopegini barinaga vermeyi dusunen, ya da kopek satin almaya niyetli bir tek kisinin olsun fikrini degistirebilirim.
Belki bunu okuyan bir kisi bir barinaga gider, “bir yazi okudum ve bir kopegi kurtarmaya geldim” der.
ISTE O ZAMAN BU YAZIYI YAZDIGIMA DEGER..."