SESİMİ DUYAN YOK AĞLAYACAĞIM...
Aylardır sonuçlarını sabırsızlıkla beklediğim fotoğraf yarışması nihayet sonuçlanmıştı.
Meral annem arayıp cumartesi günü zayrekhanedeki arı konakta buluşuyoruz orda olmalısın plaketini vereceğim demişti.
Her zamanki annem olduğunu hissettiren ses tonu ve oteritesiyle tamam aney kızma yanıtı benden almıştı...
Günlerden cumartesi hava güneşli mi güneşli birazda serin malum yine aylardan kasım.Arı konaktaydım, ünlü ünsüz tüm sevdiğim insanlar oradaydı biz eziklerde oradaydık
(yedikule sevdalıları, BADİ,HAVUÇ,ÇİÇO ve LEYDİ ve ve hepimizin annesi Meral OLCAY )... fotoğraf yarışmasını kazanamadığımı biliyordum çünki Meral anne plaketini sen almalısın demişti ve payıma düşen ne yazıkki sadece onur veren bir plaketti.
Bu yarışmaya girmemdeki tek amaç (üstelikte sekiz fotoğrafla) 1.lik olmadı 2.lik oda olmadı 3.lük dallarında verilecek olan para ödülünü alabilmekti.
Paraların miktarı çok da fazla birşey değildi aslında ,ancak bizim yedikule olarak her zaman ihtiyaç duyduğumuz bir kaç kuruşcuk bile olsa, bizim için önemli hatrı sayılır bir bedeldi.
Ama olmadı maalesef fotoğraflarım dereceye giremedi ve ben sevgi barınağımıza bu ödülleri getiremedim başaramadım işte diyecek birşey yok...
Üzüntümü anlatacak kelimede yok, bu öyle bir hayal kırıklığı ki benim için inanın bana tarifide yok...
Plaketler verildi, ödüller dağıtıldı, değerli konuşmacılar büyük bir önemle verilmesi gereken mesajlarını verdiler sonunda herkes kendini sergiye bıraktı sohbetler ediliyor kokteyl havasında çaylar içilip kurabiyeler yeniyordu..
.Bir köşede konuşlandırılmış, barınağımıza ve orada en iyi olabilecek insani şartlarda yaşatılmaya çalışılan hayvan dostlarımız için hazırlanmış yardım standlarını görünce burukta olsa bir sevince gömüldüm en azından dedim buradan birşeyler çıkarabiliriz ezikler olarak elimiz boş dönmeyeceğiz ..
züğürt tesellisinde bulundum kendi kendime ve maalesef haklı çıkmıştım. Ertesi gün barınağa geldiğimde öğrendim yardım standlarından elimize geçen malum teselliyi.
Alın size bir hayal kırıklığı daha ne diyelim bunada şükür...
Eğer kazanmış olsaydım para ödülü değerli başkanımızdan alacak ve tüm herkesin içinde gururla Meral annemize takdim edecek en büyük teşekkürüde bizim eziklere sunacaktım,
Yüreğimden geçenler bunlardı sanırım o nedenlede başaramadım bilemiyorum...
Başkalarının kazanmış olması umrumda bile değildi birirncilik vs. oda önemli değildi ,
Önemli olan parayı almak ve barınağımızın giderlerine katkıda bulunup Meral anneye maddi olarak destek olabilmekti.
Herzaman dile getirdiğimiz ve getirmek zorunda olduğumuz bir gerçeği tekrar yineliyorum ..
Yedikule hayvan barınağı Fatih belediyesinin temel destekleriyle Meral OLCAY annenin gönüllü hizmet savaşı sonucunda var olan bir yer .
Serginin asıl amacıda bana göre Türkiye'de barınak bilincini oluşturmak, doğal yaşam alanları yok edilmiş olan bu canlıları üstelikte bize dost olan hayvanlarımızı koruma altına almaktı.
Gönüllü hizmet söz konusu olduğundan belediyelerinde yapabileceği şeyler sınırlıdır size yerini verir elektirik,su,eleman sağlar sonrası ve gerisi vede ilerisi gönüllü hizmete baş koyan kişiye kalır bizim yedikulede Meral OLCAY annenin olduğu gibi..
.Bu şu demek oluyor ki hayvan sever, doğa sever ve yüreğinde insanlığını yitirmemiş beşerlerin yardımları, destekleri olmayınca şartlar çok ağırlaşmakta .
Barınakta bulunan 2000+ hayvanı ve sorumluluklarını üstlenmiş olan kişiyi zorlu günler beklemektedir.
Bu zor zamanların yaşanmaması yada olası zorlukların giderilebilmesi için her zaman gönülden destekçilere maddi ve manevi ihtiyaç vardır.
İşin içinde gönüllü hizmette bulunan biri olarak yazıyorum maneviyat da bizim için önemli ihtiyaç ,
ancak 2000+ can dostumuzun yaşamlarını sağlıklı koşullar altında güvenle devam ettirebilmesi için giderlerin karşılanabilmesi adına maddi olanaklarımızında kısıtlı olması nedeniyle maddi olarakda desteklere ihtiyaç duymaktayız.
(en basitinden örnekleyelim besin desteği için mama, sağlık için ilaç aşı, zorlu hava şartlarına karşılık korunaklı kulübelerin alınması ,
eskilerin tamiratının yapılabilmesi için malzeme, gönüllü çıkmazsa bulunacak ustanın servis ücreti ve daha nice niceleri)
Bunları neden yazıyorum biliyormusunuz üzüntümü en aza indirebilmenin peşindeyimde ondan.
Acı olan bir gerçeği daha yazmak istiyorum haddim değil belki belki çok erken tez canlı davranarak haksızlık edermişcesine yazıyorum ama paylaşmak istiyorum içimde kalıp sıkıntı yaratmasındansa.
Serginin ödülleri verildiğinde bir hareket beklemiştim kazanan değerli dostlardan bir küçük konuşmayla kazanılan ödülün yedikuleye bağışlanmasıydı.
Bu beklediğim hareketti.Maalesef kimse böyle bir lütufta bulunmadı ,
tamam ödülü vermek istemeyebilirler zorundada değillerdi ancak insan bir kaç çuval mama yada ne bileyim dezenfektan yada ilaç falan bağışlardı .
Ne yazıkki dostlar bunların hiç biri olmadı şaştım kaldım bu konuda yazacak pek bir cümlemde yok sonuç hüsran olunca diyecek sözde bulamıyor insan ..
Duyulan üzüntü karşısında ne diyelim yinede sağolsunlar tebrikler daha ne denirki..
..İşte böyle biz gene başbaşayız Meral annem dostlarımız ve ezikler olarak Rabbim herkesin olduğu kadar bizlerinde yar ve yardımsıcısı olsun.
Bu dünya hepimizin...
En büyük başarı gönülden yola çıkıp bir mola bile veremeden 2000/2001 senesi itibari ile bugüne kadar gelen Meral OLCAY'ındır..
.Allah onu başımızdan eksik etmesin çünkü henüz bir Meral OLCAY olabilecek bir yürek daha yok...
Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum...
Yedikule Gönüllüsü Derya KÜÇÜK. 17/11/2008