Seni ne kadar çok özlediğimi yaşamımın gere kalanında senin olmayacağını kabul etmenin ne kadar zor olduğunu anlatamam satırlara sığdıramam.Çünkü sen benim tek kardeşimdin, tek dostum, tek arkadaşımdın.
Seninle geçirdiğimiz o güzel günleri hatırlıyorum da.seninle ilk tanıştığımızda daha 9 aylıktın..Bebekliğin çok acılar içinde geçmiş korkak ve ürkektin.arabanın etrafında elimdeki ipin peşinde koşturuşun kediden yediğin dayak. Teyzemin eve getirdiği o yavru köpeğe "Deniye" yaptığın annelik, Deniyi korumak adına anneannemin köpeği Orfe'den yediğin o dayak. Canının acımasına rahmen hala annemi ve beni öperek ağlamamızı engellediğin o anlar. İlk ve son aşkın hatırlıyormusun çorludaydık o zaman ve sen komşumuzun köpeğine aşık olmuştun. Arada bir balkon çıkıp onu görmeye çalışmaların, onu gördüğün o zaman balkondaki bağırışların tepinmelerin , seni bırakmamız için.hatta bir gün o kadar çok tepinmiş yakarmıştın ki as kalsın düşüyordun. Eve getirdiğimiz yavru kedi ve köpeklere kötü davranmayıp onları bir anne sıcaklığı ile kabul etmen önce onların yemesini bekleyip sonra kalan mamayı yemen. Kardeşim benim canım oğlum, deprem zamanında bize haber verip bizi kaldırman.
Seninle evde yalnız kaldığımız zamanları hatırlıyoırmusun. Beraber tv izlemelerimiz yemeklerimiz.sen her zaman ne kadar aç bile olsan ben başlamadan başlamazdın yemeye. Ben inatla oturma odasında uyumak istediğimde sen bendende ınat davranır beni yatağa gitmek zorunda bırakırdın ve sonra yatardın.
Üşüdüğün zamanlar beni uyandırmadan ya ayak ucuma gelir kıvrılırdın yada yavaşça ayak uçumdan yatağa girer sırtını bana döner ve yastığıma başını koyarak yanıma yatardın.
Ankarada bahçeli evlerde parkta 2 metre yükseklikten düştüğünde teyzem seni eve getirmişti. Önce öldün sandık çünkü kimse düştü demiyordu.Seni doktora götürdük bişeyin olmadığını öğrenince rahatlamıştık ama sen gece yarısı fenalaşıp ön ayağın şişip ateşin çıkınca çok korkmuştum ama sen hala dirayetliydin. Doktorun bile senin ne kadar uysal olduğunu söylüyordu o ayakla bile doktor kontrolune gittiğimizde sen nerden buldun bilmiyorum ama topun peşinde koşturuyordun. Her doktora gidişimizde mutlaka oyuncak kemik seçip onu aldırmadan çıkmamalarını seninle kavgalarımızı o kadar çok özledim ki. Sana kızıp bağırdığım için seninle daha fazla ilgilenemediğim için zaman zaman sana kızdığım için ÖZÜR DİLERİM.
Sen fenalaşıp daha da kötüye gittiğin o dönemlerde yanında olamadığım için zaman zaman sen istemesende kokundan şikayet ettiğim için. Senin son zamanlarında yanında olamadığım için özürdilerim kardeşim.
Gözünü son kez dünyaya açtığın ve beni aradığın o dönemde uçağa atlayıp gelemediğim için çok özür dilerim.ama haberim yoktu bana söylememişlerdi ama biliyorum sen şuan acısız ve mutlu bir yaşam sürüyorsun ve yalnız değilsin biliyorum. Hayata veda ettiğin o gün bizim göz yaşlarımız gibi yaşamda senin için ağlamış. Sen şuan yoksun ama benim hep yanımdasın. Sen bizim için çok değerlisin SENİ ÇOK SEVİYORUZ...
Sevgili ablan
Günşen
Bu köşeye yazılarınızı göndermek için
meralolcay@mynet.com