Yaklaşık 5 ay önce Yedikule Hayvan Barınağına bir kedi getirildi. Trafik kazası geçirmiş. Korkunç yaralar ve acılarla sokağın kenarında 2 gün yatmak zorunda kalmış. Bir trafik polisi bulmuş onu. Dayanamamış almış ve barınağa getirmiş. Hemen veterinere gönderildi. Ön sağ kolu oracıkta kesilmek zorunda kaldı. Çok kötü parçalanmış ve kurtlanmıştı. Kurtları temizlendi yaraları dikildi. Veterinerler bu kedicik yaşamaz dediler. Çok acı çekiyordu. Ama dayandı. İyileşmeye başladı. 25 gün veterinerde kaldı. Yaraları iyileşmeye başladı.
Veterinerler artık barınağa alınması gerektiğini, orada birşey yapamayacaklarını söylediler. Barınak yöneticimiz Meral hanımsa, hala özenle bakılması gereken bu üç bacaklı uysal kedicik için 2000 köpeğin içine de yapacağını düşünüyordu. Beni aradı. Bende eve 3 kedi olmasına rağmen geçici olarak almak zorunda kaldım. İyikide almışım.
Kızım gelir gelmez hemen kendi veterinerime götürdüm. Veteriner arkadaşım "Bakışlarında yaşama isteği görmüyorum. Çok bağlanma" dedi kızım için. Doğru söylüyordu. Kızım boş bakıyordu. sanki bakmıyor ölmek istiyor gibiydi. O geceyi, yanında yatıp onu okşayıp konuşarak geçirdim. Vitamin takviyeleri yaptım. Özel mamalar aldım. Ama sanki ağrısı var gibiydi. Bir kaç gün sonra kızım ıkınma hareketleri yapmaya başladı. Cinsel organından kan geldi.
Hemen anladım bebek düşürüyordu. O kadar kötü yaralanmıştıki, veterinerler onu yaşatmaya çalışırken hamile olabileceğini düşünememişlerdi. Peri kızım iki gün sonra bebek düşürdü. Çok üzüldüm ama genede rahatladım. Çünkü bebekler içeride ölmüştü ve eğer doğuramasaydı anneyi zehirleyeceklerdi.
Kızımın çilesi gene bitmemişti. Bebek düşürmenin ardından ilaçlar ve serumlara rağmen rahimde sorun oldu ve günlerce ateş içinde yandı. Gece gene başında nöbet tutup kızım nöbet geçirmesin diye kompreslerle soğuttum. Bunuda atlattık.
Ama malesef bitmedi işte kızımın çilesi. Biraz ayaklanmaya başladığında farkettim ki arka sağ ayağına basamıyor. Tekrar veterinerlere gittik, film çekildi. Meğer o ayakta çok kötü bir yerden kırıkmış. Yarası yüzünden basamıyor sanıyordum ama pansumanlarla yara iyileştikten sonra anladık kırık olduğunu.
Kırık okadar kötü bir yerdeydiki pim takılmalıydı. Hemen götürdük. Gene ameliyat oldu kızım pim takıldı o ayağına. Bir haftasonra Peri biraz hareketlenip hoplamaya başlayınca, piminin birini dışarı çıkarmış. Hayydii tekrar gittik vete. Gene operasyona alındı. Çıkan pim alındı. diğeri duruyor. Çok sağlam bandaj yapıldı desteklerele tekrar çıkmasın diye. İki ay sonra bandaj çıkarıldı ama pimi çıkarmadık. Ayağında pimle yaşıyor.
Onun için yurtdışından Ebru anne, şehirdışından Reyhan anne ve istanbuldan Zeynep anne ilaçlar gönderdiler. İyileşene kadar sıkı takip ettiler. Ellerinden gelen herşeyi yaptılar. Yedikule den Meral Hanımda sağolsun bütün ameliyat masraflarını üstlendi. Gelen bağışlarla kızımın masrafları ödendi. Gönderdiğiniz bağışlar işte bu işe yarıyor. Barınak üstlenmeseydi ben nasıl öderdim o masrafları. Barınağın kedisi olduğu için çok şanslı Peri.
Peri kızım şimdi bütün zorlukları atlattı. Sevgi dolu, enerjik, çok sevimli bir kız oldu. Tüyleri uzadı. çok güzelleşti. Artık bakışları ile bana " Ben çok güzel çok alımlı bir kızım. Beni sevmeyeceksinde kimi seveceksin hııhh" der gibi bakıyor )
Artık diğer kedilerden hiç farkı yok. 3 bacağı ile koşuyor, oyunlar oynuyor. Cilveler yapıyor. Hele eski bir oyunca fare bulmuş onunla oynayışını görmeniz lazım. Havalara savuruyor, diğerlerine nispet yapıyor. Onlar gelince de saklıyor faresini :)
Tek eksiği bir yuva. Benim diğer 3 kedim ile pek anlaşamıyor. Anladığım kadarı ile daha önce bir ev kedisiymiş. Bu yüzden tek kedi olmaya alışmış. Biraz kıskanç.
Duygu Külünkoğlu Meriç
Yedikule Hayvan Barınağı Gönüllüsü