Ayki 7 aylık bembeyaz çok güzel bir ev köpeği. Bir akşam üstü barınağın kapısında bir araba park etti. İçinde anne baba çocuk ve köpek. Ziyarete geldiler sandım. Kadın bu köpeğe bakamıyoruz. Ben yeni işe girdim dedi. Ben de "Bu mazeret değil o zaman çocuğunuzu da Çocuk Esirgeme Kurumuna verin aynı şey" dedim. O sırada yoldan serseri kılıklı 4-5 kişi geciyordu konuşmaları duydular. "köpekte güzel abla bize ver" demezler mi. Kadında verdi. Şok oldum nasıl fırladığımı hatırlamıyorum..
Köpegi aldım, kadına "yaziklar olsun sana nasıl bir vicdan sendeki, çocuğunu da tanımadığın insanlara verebilirmisin bu kadar kolayca" dedim verdiği cevap şu ne kadar çaresiz olduğumu anlamışsınızdır.
Adını Ayki koydum çok korkmuştu sevdim doğruca ofise götürdüm hemen yuva bulabilirim diye. Gerçektende 2 gün sonra ziyaret amacıyla bir aile geldi Ayki hemen onlara koştu kucaklarından inmedi fakat onların köpek almak gibi bir düşünceleri yoktu.
Aradan 2 saat geçti telefon açtılar biz Ayki'yi unutamıyoruz onu almak istiyoruz diye çok sevindim. Hemen geldiler Ayki hiç ayrılmadı yanlarından sevinerek yeni eve yeni aileye gitti..
Sevincim çok kısa sürdü çünkü yarım saat sonra hanım ağlayarak aradı.i Ayki 4.kattan atladı diye. Öldümü dedim, hayır hemen Veterinere yetiştirdik bizimki süpermen gibi uçmuş ama 4 ayak üstüne düşmüş. Film çekildi kalça ve bir bacak kırık. Ameliyat oldu bir hafta sonra taburcu olacak. Ben yaslarda. Herhalde sakat bir hayvanı tekrar almak istemezler diye. Fakat yanıldığımı anladım . Asla geri vermek gibi bir niyetleri yoktu. İyileşir iyileşmez Ayki tekrar yeni yuvasina gitti. Artık hem kendisi hemde ailesi pencereden uzak duruyor. Gündüz zemin kat isyerinde, gecede pencereleri kapalı evde gayet mutlu yaşıyorlar.
Bu olay hayvanların eski yaşadıkları evi nasıl aradıklarını, unutmadıklarını gösterdi. Çünkü Ayki bahçe katında bir evde yaşıyordu ve pencereden atlayıp bahçeye çıkabiliyordu. Yeni evde de öyle zannetti ama şansı varmış bir iki kırıkla da ve iyi bir operasyonla da olsa hayatta kalmayı başardı.