Zeytinburnu mezarlıklar civarında çöpleri karıştıran beyaz bir fino gördüm. Ertesi gün tekrar o civarda gördüğümde kanaması vardı. Kanser olma ihtimali yüksekti. Yanima yiyecek aldım onu takibe başladım uygun bir yerde arabamı park ettim. Seslendim "cici kizim gel" diye. Korktu tereddütlü, güvenemiyordu. Yemeği arabamın içine yere bıraktım kenara çekildim açmış, hemen arabaya atladı bende kapıyı kapattım. Doğru barınağa. Veteriner kontrolunde tahminim doğru çıktı. Kanser. Kemoterapi olacak hemen tedaviye başlandı. 2 ay sonra tamamen iyileşti..
Gecen hafta Q yu bulduğum yer civarında uyuz olmuş bir köpek gördüm indim arabamdan uyuz iğnesi yapacağım ama köpeği tutacak kimse göremiyorum. Yaşlı bir amca geldi, ilgilendi meğerse onlar bakıyorlarmış BOBİ'ye. Tuttu iğnesini yaptım.
Çay içmeye davet etti ofise geçtik. Genç bir arkadaş vardi orada çalışan, sohbet esnasında "benim baktığım bir beyaz fino vardı. 2-3 aydır yok kayıp hastaydı resmi de bu" diye bir resim gösterdi resimdeki köpek benim bulup tedavi ettirdiğim köpek. Köpek bende barınağa gel dedim.
Pazar günü geldi Q diye seslendi hayvan sevinçten çıldırdı üstüne atladı, yaladı, öptü, öptü şaşırdım ve sevindim.
Arkadaş "alabilirmiyim Q'yu" dedi "sokakta değil işyerinde bakacaksan veririm yoksa vermem" dedim kabuletti. sık sık kontrola gidiyorum yünlerin arasıdında gayet mutlu yatıyor oynuyor.
Tesadüfler sonucunda bir insanın kayıp köpeğini bulmasının mutluluğunu o genç arkadaşın gözlerinde gördüm...